அக்கரைத்தெருநாய்

அடுத்தாள்
பருப்பங்களையும் பருப்புகளையும்
அடி தடவுவதில்
தான் வளர்கிறது
அக்கரைத்தெருநாய்

கணியத்தரமென்று
தன் நடுவிரற்கடைநீளத்தால்
ஆழங்களையும் அகலங்களையும்
மீளப் புண் நோண்டுகிறது

வீடு பேதம் பிரியாது
சமைத்தாள் தட்டின்
உணவெல்லாம்
உரித்துக்கொண்டாடுகிறது
தானிட்ட பக்குவமாய்

இத்தெருச்சுவரெல்லாம்
தான்
தூக்கின கால்
பாய்ச்சின நீர்
வெடுக்கை முன்னிறுத்தி
தனதென்கிறது
என் தெருவை

அப்பால் அதன்
பின்னங்காலிடை தொங்கு
வாலுக்குப் பின்னால்
இளைக்க ஓடுகிறன
ஞானப்பாலுக்கேங்கும்
பூனைமயிர்த்
தவ்வல்கள்

கொள்
மாதிரிக் கொன்றி ரண்டாய்
எல்லோர் உள்ளாடைகளையும்
கௌவிப்போயிருக்கின்றது
அண்டைத்தெருநாய்!

ஊருக்குள்
அம்மணமாய் ஆளிருக்க
அத்தனையும் மொத்தமாய்
ஆச்சிரமம் உருவிப்போகிறது
அயோக்கியம்!

சுத்தம்!
பரிசுத்தம்!

.
.
.
04/27/2018