எச்சம்

எது பிடிக்கும் எது வெறுக்குமென
இலகுவாய்ச் சொல்ல முடியவில்லை; என்றாலுங்கூட,
கடைத்தெருவில் கழுத்தளவாற் சட்டை தேர்தலென
சுலபப் புணர்தலும் பெறுதலுமாய் ஒடுங்கிய சுபாவம்.
தேடற்பொறிகூறும் நான்கெண் ஆண்டைக்கூட
ஆட்குறியாய்ப் பெயர்பின்னால் அள்ளி முடிந்தோடும்
அவலமும் வந்த நிகழ்காலம் எனதான சங்கடம்.
இலக்கணம் தப்பாமல் எழுவாய் பயனிலைக்கிடை
வகுத்த பயணமே செயப்படுபொருளாகி,
சுலபமாய்ப் புணர்ந்தும் சுகமாய்ப் பெற்றும்
சடங்காய் நொருங்கிய சவம் காண் சூழ்வாழ்வு.
நகர்ந்தென்னைக் கழித்து நத்தைப் பசையாய்
மெல்லக் கழிகிறது சுவை மெல்லாப் பொழுது;
துப்பிய எச்சிலாய் மிச்சம் நான்.

~8, ஜூலை '03 02:30 மநிநே.