கனடாவின் வலுவற்ற பதினான்கு தினங்கள்

நண்பரே,
ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள் என் ஆழ்ந்த அனுதாபங்களையும்.
எனக்கும் முற்றிலும் புரிந்ததாகவே உள்ளது
உங்கள் போன இருவார போனற்ற + மின் செத்த + போக்கற்ற
குளிர் மொன்றியல்
நாட்கள்.

நேற்றையதினம்,
தொண்ணூற்று இரண்டு ஆவணியில்,
கள்ளக் கடவுட்சீட்டில் கனடா வந்த நண்பன் கனகவேலும்
எனக்கொரு மின் அஞ்சல் ஏனோ மிகைப்படுத்தி அனுப்பியிருந்தான்,
"மச்சான் அனு,
மொன்றியல் குளிரில் விரல் விறைத்துச் செத்தான் வேல் என்று
நினைத்தாயோ?:))"
நான் பதில் (என் வழமை அளவிற்குச்) சுருக்கி அனுப்பினேன்;
பதிலில்லை;
ஆனால், கட்டாயம்,
அவன் கையோ, குறைந்தது கணினியோ கிடைத்திருக்கும் என்று
கருதுகிறேன்.
"செத்துப்போகமாட்டாய் என்று அறியேனா?
பனிவிதை புற்தரைக்குப்பதில்,
மின் வலுச்செத்த
குண்டுநிரை நிறைபூமியிலே
பங்கருக்குள் வலுச்செத்துப்போகாமல்,
ஆண்டு பதினான்கு அஞ்சி அஞ்சி
யமவாசம் நுகர்ந்துவரும் நூறாயிரம் பெற்றவரின்
ஏதோ ஒரு
- தப்பிப்பிழைக்கப் புறமுதுகிட்ட
எனைப் போன்ற-
பேட்டுச்சிட்டுப் புத்திரப் பொடியன் நீ,
காலன் பெரிதாய் அதட்டாததொரு,
சிறு கால, கனடியப்
பதினான்கு குளிர் தின அஞ்ஞாவாசம் வந்து மட்டும்
கச்சல் பியர் இன்றிக் கரும்பிருஷ்டம் விறைத்து,
பின்,
அடை அப்பார்ட்மெண்ட் குச்சுக்குள்ளே,
அகதியாய், அதோகதியாய்,
ஐயோ என்று
அவதி கொண்டு
செத்துப்போகமாட்டாய் என்று அறியேனா,
நான்,
முட்டாளே?"

நம்புங்கள்;
எனக்கும் தெரியும்,
மின்வலுவற்ற உயிர்விறைக்கும் வெற்றுப்பய இருள் நாட்கள் எத்தகையவை
என்று.
அதனால், தயை கூர்ந்து,
-எனை அறியா நான் அறியா-
மொன்றியல் முது
நண்பரே,
ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள் என் ஆழ்ந்த அனுதாபங்களையும்.